Jan Kochanowski - Czego chcesz od nas Panie za twe hojne dary?

PIEŚŃ

Czego chcesz od nas, Panie, za Twe hojne dary?
     Czego za dobrodziejstwa, którym nie masz miary?
Kościół Cię nie ogarnie, wszędy pełno Ciebie:
     I w otchłaniach, i w morzu, na ziemi, na niebie.
Złota też, wiem, nie pragniesz, bo to wszytko Twoje,
     Cokolwiek na tym świecie człowiek mieni swoje.
Wdzięcznym Cię tedy sercem. Panie, wyznawamy,
     Bo nad to przystojniejszej ofiary nie mamy.
Tyś Pan wszytkiego świata. Tyś niebo zbudował


 I złotymi gwiazdami ślicznieś uhaftował.
Tyś fundament założył nieobeszłej ziemi
     I przykryłeś jej nagość zioły rozlicznemi.
Za Twoim rozkazaniem w brzegach morze stoi
     A zamierzonych granic przeskoczyć się boi.
Rzeki wód nieprzebranych wielką hojność mają,
     Biały dzień a noc ciemna swoje czasy znają,
Tobie k woli rozliczne kwiatki Wiosna rodzi,
     Tobie k woli w kłosianym wieńcu Lato chodzi,
Wino Jesień i jabłka rozmaite dawa,
     Potym do gotowego gnuśna Zima wstawa.
Z Twej łaski nocna rosa na mdłe zioła padnie,
     A zagorzałe zboża deszcz ożywia snadnie.
Z Twoich rąk wszelkie źwierzę patrza swej żywności,
     A Ty każdego żywisz z Twej szczodrobliwości.
Bądź na wieki pochwalon, nieśmiertelny Panie!
     Twoja łaska, Twa dobroć nigdy nie ustanie.
Chowaj nas, póki raczysz, na tej niskiej ziemi,
     Jedno zawżdy niech będziem pod skrzydłami Twemi.



Jan Kochanowski (1530 - 1584)

John Masefield - Muszę wrócić na morze, ujrzeć niebo i wodę ...

Sea Fever

Related Poem Content Details

I must go down to the seas again, to the lonely sea and the sky,

And all I ask is a tall ship and a star to steer her by;

And the wheel’s kick and the wind’s song and the white sail’s shaking,

And a grey mist on the sea’s face, and a grey dawn breaking.

I must go down to the seas again, for the call of the running tide

Is a wild call and a clear call that may not be denied; 

And all I ask is a windy day with the white clouds flying,

And the flung spray and the blown spume, and the sea-gulls crying.

I must go down to the seas again, to the vagrant gypsy life,

To the gull’s way and the whale’s way where the wind’s like a whetted knife;

And all I ask is a merry yarn from a laughing fellow-rover,

And quiet sleep and a sweet dream when the long trick’s over.

John Masefield (1878 - 1967)

Natan Tenenbaum - Każdy twój wyrok przyjmę twardy przed mocą Twoją się ukorzę

Natan Tenenbaum

MODLITWA O WSCHODZIE SŁOŃCA


Każdy Twój wyrok przyjmę twardy,
Przed mocą Twoją się ukorzę.
Ale chroń mnie Panie od pogardy,
Przed nienawiścią strzeż mnie Boże.
Wszak Tyś jest Niezmierzone Dobro
którego nie wyrażą słowa
Więc mnie od nienawiści obroń
i od pogardy mnie zachowaj.
Co postanowisz niech się ziści.
Niechaj się wola Twoja stanie
ale zbaw mnie, od nienawiści,
Ocal mnie od pogardy, Panie.




1940-2016

Jules Supervelle - A w nas jest pustych równin okrucieństwo zimne, gdzie się kona z pragnienia u fałszywych źródeł...

Nocturne en plein jour

Quand dorment les soleils sous nos humbles manteaux
Dans l’univers obscur qui forme notre corps,
Les nerfs qui voient en nous ce que nos yeux ignorent
Nous précèdent au fond de notre chair plus lente,
Ils peuplent nos lointains de leurs herbes luisantes
Arrachant à la chair de tremblantes aurores.


C’est le monde où l’espace est fait de notre sang.
Des oiseaux teints de rouge et toujours renaissants
Ont du mal à voler près du coeur qui les mène
Et ne peuvent s’en éloigner qu’en périssant
Car c’est en nous que sont les plus cruelles plaines
Où l’on périt de soif près de fausses fontaines.

Et nous allons ainsi, parmi les autres hommes,
Les uns parlant parfois à l’oreille des autres.


 Jules Supervelle (ur 1884 Montevideo Urugwaj - zm 1960 Paryż)

 

Feliks Rak - Cóż z tego że przyszłaś do mnie jak jesteś nie do kochania

Cóż z tego że przyszłaś do mnie
jak jesteś nie do kochania
Welon lata co miałaś
dawno straciłaś
jesteś inna
nie do poznania
Wianki kwiatów uwite latem
dałaś nie wiem komu
w ukryciu przed gwiazdami
po kryjomu
Z twoich ramion spadł
ostatni kwiat wiosny
jednak jesteś wśród drzew
zapachem młodej sosny
i pozostałaś złotym liściem kasztanu
co spada obok mojej ziemi

Feliks Rak

Tomas Tranströmer - Pustkowie nie zna słów. Niezapisane stronice ciągną się na wszystkie strony

7 marca 1979

Dość mając wszystkich, którzy przychodzą ze słowami,
ze słowami, ale nie mówiąc nic,

wyjechałem na zaśnieżoną wyspę.

Pustkowie nie zna słów.
Niezapisane stronice ciągną się na wszystkie strony!

Natrafiam na ślady sarnich kopytek w śniegu.
Mowa, choć żadnych słów.

Tomas Tranströmer - (1931-1915) szwedzki poeta pisarz i tłumacz, laureat Nagrody Nobla za rok 2011

Leszek Aleksander Moczulski - Potwierdzam: i ja dzisiaj żyję

POTWIERDZAM

Potwierdzam: skały są na stałym miejscu,

chmurami niebo się okryje.

Radość rozsadza smutku chwile.

Potwierdzam: i ja dzisiaj żyję.

Potwierdzam: istnienia sens układam,

myśli, zagadek jest aż tyle.

Chce mi się śpiewać, chce mi się milczeć.

Potwierdzam: ja dziś żyję.

Potwierdzam: w moim późnym wieku
śmierć krząta się , lecz serce bije.
Ziemia łaskawa wręcz pragnie pieszczot.
Potwierdzam: jeszcze dziś ja żyję.

Sezamie, otwórz się, ja wołam,
niech skarby duszy ktoś mi odkryje.
Potwierdzam: mam nadzieję.
Potwierdzam: ulicą idę, więc dziś żyję.

MÓWIŁAŚ: KOCHAM SKOWRONKI

Mówiłaś: "Kocham skowronki

na polach, nad polami

To wszystko co nam śpiewa

za nami i nad nami

One stoją w powietrzu

wysoko pod chmurami

one spadają z nieba

z wiatrami, z obłokami..."

Mówiłaś: "Kocham skowronki

na polach, nad polami

To wszystko co nam śpiewa

za nami i nad nami

One pilnują nieba

i pola tuż nad miedzą

O resztę się nie pytaj

bo one ci — powiedzą..."

Cała jesteś w skowronkach

śpiewają twoje włosy

śpiewa twoja sukienka

i pantofelek biały

Leszek Aleksander Moczulski ur 1938 w Suwałkach, polski poeta, autor tekstów piosenek